هشت مارس

املی پولن دیده‌ام. از این حجم از زیبایی قلب و فکرم تپیدن گرفته. اما ذهنم رفته در پیِ خودمان بودن. اینکه این نقاب و شکلک‌هایی که روی صورت و شخصیتمان گذاشته‌ایم به چه علت‌اند؟ با رجوع به نوشته‌های دوستی فکر میکنم درگیر خود سانسوری شده‌ایم. همه‌ی این‌ها برمی‌گردد به اینکه از تقبل خودمان سر باز میزنیم. از اینکه من همینم سر باز میزنیم. همین باعث شده فکر کنیم اگر آدم دیگری باشیم اگر علایق و خواسته‌هایمان را پنهان کنیم آدم بهتری هستیم. حال اینکه این خودسانسوری و فرار از خودِ واقعیِ‌مان بیشتر دامن زنان را گرفته. اما حقیقتا فرسودگی از نگهداشتن نقابهایمان قابلِ گفتن نیست. اینکه تمام ظرافتِ روح و جسممان را بپوشانیم چون فکر میکنیم آنی  نیستیم که باید، برمیگردد به همین قبول کردنِ خودمان. اینکه تمام افکارمان روی ظاهرمان متمرکز است، تقصیرش کاملا متوجهِ زنان نیست. جامعه افکار و شخصیت مان را به این سمت سوق داده. اینکه مکررا میخوانیم و می‌بینم که مسئولیت یک رابطه بر روی دوش ظاهر خانمی ست و اگر این خانم آنگونه که پارتنرش میخواهد نپوشد و آرایش و بزک نکند بنیان رابطه بر آب است و گاها محق هر گونه ظلم و خشونتی ‌ست نشان میدهد ذهنمها تماما آلوده به ویروس کثیفی شده. . یکبار در جمعی از حرام بودنِ عطر و خوش بو کننده‌ها گفته شد و من مات و مبهوت بودم. چون دلیلش این بود که تحریک کننده اند. گاهی ما از این طرفِ پام پایین می‌افتیم.
اما گوشه‌ی دیگری از داستان هم هست که که نادیده می‌ماند. بارها دیده‌ام و شنیده‌ام که اگر کسی و خصوصا دختران و زنان مطابق میلشان رفتار میکنند و یا لباس می‌پوشند بدون اینکه هیچ گونه زنندگی در رفتار و ظاهرشان باشد آنها را جلف و سبکسر و امثالهم می‌نامند. اینکه هرکس خودش را محق میداند در موردمان رای و نظر صادر کند باعث شده از اینکه خودمان باشیم بترسیم. اینکه وقتی دختری روسریِ اجباری‌اش افتاد و با نگاه و کلماتمان تحقیرش کردیم و بی‌حیای و بی نزاکتی به او نسبت دادیم یعنی اجازه می‌دهیم نقاب بزنی و خودت را سانسور کنی. همه‌ی اینها باعث شده تمام حواسها پیِ ظاهر و چگونگیِ پنهان خودمان باشد و از اصلِ شعور و علم و امثالهم فاصله بگیریم.
منتظر روزگاری هستیم که خودمان باشیم و امنیت و آزادی عمل و بیان تهدید نشود. روز زن را نه‌تنها به زنان بلکم به تمام آنان که ذهن جنسیت زده‌ای ندارند تبریک می‌گویم.
#روز_زن
#هشت_مارس